Mannen worden vooral opgehemeld in de Urkerland podcast, en als het gaat om vrouwen dan worden het ‘luie moeders’ genoemd.
Aan het begin van de ochtend, op zo’n tijdstip dat je in het gunstige geval nog twee uurtjes kunt slapen, zette Geert de Urkerland podcast aan om te beluisteren. Vaak vallen we binnen no time weer in slaap met het luisteren naar een podcast.
Sluimerend slapend was ik dus aan het luisteren, en op enig moment ging het over de 48-jarige Urker die momenteel in voorarrest zit op verdenking van ontucht met minderjarigen. In de podcast ging het over deze zaak en tussen neus en lippen door werd over de verdachte gezegd ‘een man die we kennen als een joviale, positief in het leven staande en serieuze man.’ Alhoewel ik sluimerend luisterde, bleef ik even haken bij deze zin tussendoor. Ik vond het een opmerkelijke zin.
Vervolgens ging het over Nathanael die afscheid had genomen, en in zijn nieuwe gemeente zo’n mooie toespraak had gehouden, want dat kon hij zo goed, daar was hij zo sterk in. Toen werden er voorbeelden gegeven van mannen over de hele wereld die berichtjes stuurden over hoe graag ze naar de Urkerland podcast luisterden. Meindert van de Bolder werd geprezen omdat hij de beveiliging van de Sinterklaasintocht goed geregeld had. Ben Visser, burgermeester, was een bijzondere man, en wonderkind Wakker – nu ontmaskerd als oplichter – werd nog aangehaald, omdat het Urkerland destijds een jubelverhaal over hem had geschreven in de kerstkrant.
Ondertussen werd ik steeds wakkerder, omdat ik een patroon opmerkte. Er werden hier wel erg veel mannen genoemd en geprezen.
Toen kwam het continurooster aan bod.
Over het continurooster kunnen zinnige dingen gezegd worden. Zeker ook interessante opiniërende dingen. Dat wat je van een nieuwsmedium verwacht. Je zou iets kunnen zeggen over landelijke ontwikkelingen ten opzichte van Urk, je zou kunnen ingaan op basisschool de Vuurbaak, die qua leerlingaantal uit zijn jasje groeit, en dat is niet omdat de gereformeerde kerk vrijgemaakt op Urk sterk groeit in leden. Nee, daar ligt hoogstwaarschijnlijk een heel andere reden aan ten grondslag. Je zou ook serieus kunnen ingaan op de argumenten van de voor- en tegenstanders van het continurooster, en je zou iets kunnen zeggen over het feit dat het eerder regel dan uitzondering is dat beide ouders werken, en dat opvang tussen de middag best een puzzel kan zijn. Allemaal sterke punten waarover een goed gesprek tussen twee journalisten heel goed had kunnen plaatsvinden. Zoals George Saunders in Een duik in een vijver in de regen het meermaals zegt ‘Neem je lezers serieus.’ Luisteraars in dit geval.
Maar nee, niets van dit alles. Wat werd er wel gezegd? Dat het continurooster iets was voor luie moeders. Om die opmerking, die kennelijk door iemand op facebook was geplaatst, en hier herhaald werd, werd een beetje besmuikt gelachen, en ‘dit vatte het wel zo ongeveer samen.’
Deze denigrerende opmerking over luie moeders liet me niet los. Vooral ook omdat ik geen luie moeders ken. Ik ken wel moeders die tegen etenstijd letterlijk in slaap vallen, omdat nieuw leven in ze groeit, en ondertussen een kleuter en peuter hebben rondlopen en geen moment op adem kunnen komen. Hoezo lui? Ik ken moeders die de hele middag rondrijden met kinderen voor sport, koor, tandartsafspraken, zwemles, en dit terwijl ze herstellend kraamvrouw zijn en een baby hebben om voor te zorgen. Hoezo lui? Ik ken ook moeders die een betaalde baan hebben, een opleiding volgen, en ondertussen nog een baby krijgen. Ik ken zelfs moeders die affaires beginnen; ik bedoel maar, hoezo lui?
Al zouden de opmerkingen over luie moeders met een kwinkslag gemaakt zijn, en bedoeld als clickbait, dan nog leggen deze opmerkingen een pijnlijk patroon bloot in de podcast. Mannen worden opgehemeld, en vrouwen bestempeld als lui.
Van een podcast van een nieuwsmedium mag je toch meer verwachten. Misschien is het schrijven over ballonnenwedstrijden en bingo-avonden al met al niet zo’n gek advies.
