‘Hebben jullie het laat gemaakt?’ ‘Nou, Ushuaia was al dicht.’
Op onze één na laatste avond zijn we met z’n tweetjes uit. Diner pas om 22.00u gereserveerd, want dat schijnt hier normaal te zijn. Eten, en daarna de calorieën er weer afwiegen; helemaal mijn ding.
Morgen onze laatste dag samen, en er begon zich net een vakantieritme te ontspinnen. Een wandelingetje naar het bakkertje, een brunch, een activiteit uitvoeren die vooral horizontaal plaatsvond, eten, kinderen naar bed proberen te krijgen, en dan volwassentijd.
En morgen, morgen gaan we de hele dag roepen ‘alweer de laatste dag, wat gaat het snel.’ En daarna gaan we weer terug naar het dagelijkse leven.