Hompelvoet

Een wijs iemand schreef al eens ‘een boekenclub gaat niet om boeken, maar om de mensen die de boeken lezen.’

Omdat ik dat hartgrondig eens ben met de schrijver, heb ik me er toe laten verleiden om ‘De verworvenheden’ te lezen. Eén reden waarom ik ook wel zin had om dat boek te lezen is omdat de ondertitel is ‘of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn’. Dat woord Hompelvoet resoneert zo lekker. Het blijft hangen, waardoor in ieder geval de fascinatie naar Hompelvoet geboren wordt.

Een tijdje terug las ik een artikel van Bas Heijne over hoe we juist meer lezers nodig hebben, in plaats van schrijvers. Ik denk dat hij gelijk heeft.

Maak van het kleine, het particuliere, het ogenschijnlijke gewone, maak dat zo belangrijk, zo groot, dat het betekenis krijgt. Zo heb ik uiteindelijk het verhaal begrepen. Het heeft me alleen niet overtuigd. Particuliere vraagjes, persoonlijke fascinaties, individuele zoektochten, het kán betekenis hebben, ook voor een ander. Maar dan moet de waarom van een grote bamikegel ook grootst zijn. En die lijkt er niet te zijn.