Op het moment van dit schrijven, zit (lig) ik in een warm vochtig subtropisch zwembad ergens in een vakantiepark in Nederland.
En op het moment van dit schrijven, bedenk ik me maar weer eens hoeveel ik voor m’n kinderen overheb. Want, o, wat houden zij van zwemmen. En ik vraag me af of ik dat vroeger ook had: zwemmen leuk vinden?
Alles aan een zwembad wekt smetvrees op. Eergisteren stond ik tot drie keer toe aan de rand van het water om er in te gaan, want ik wilde toch graag die moeder zijn die met haar kinderen zwemt. Maar er was een onzichtbare muur die er voor zorgde dat ik dat water niet in kon. Wie stapt er vrijwillig een bad vol andermans urine in?
Of neem die toiletten in een zwembad. Ten eerste moet je er al op je blote voeten in, en van al dat water op de vloer weet je niet of het nou water van het zwembad is, of plas.